مبارزه با مشکلات

اگر ادیسون از سختی­ها می­ترسید یا در مواجهه با آن­ها تسلیم می­شد، آیا امروز نام او بر بلندای تاریخ رقم می­خورد؟! مشکلات همیشه در کمین ما هستند. به طور کلی هدف از زندگی، تجربه­ کردن سختی­ها، مصائب و مشکلات است، اما در زندگی و کلاس درس باید به کودکان یاد دهیم که چگونه در مقابل مشکلات کوتاه نیامده و راه­ حل­های مناسب بیابند. آن­ها باید بیاموزند که وجود مشکلات به معنای بدبختی و فلاکت نیست، زیرا مشکلات برای همه انسان­های روی زمین وجود دارند، منتها هر کس باید به نحوی قدرت مواجهه و روبرو­شدن با آن­ها را در خود ایجاد و تقویت کند.

یکی از ویژگی­های کلاس­های نابغه­ ها این است که در آنجا یاد می­گیرند چگونه در محیط خود چالش ایجاد کنند و چگونه از دل چالش­ها سربلند بیرون بیایند. بنابراین پیشنهاد می­شود که آموزگاران و والدین در کلاس درس با بچه­ها صحبت کنند و در عین حال فضای گفتگو میان خود و آن­ها را نیز ایجاد کنند. در این گفت­ وگوها همه با مشکلات یکدیگر آشنا شده و به دنبال راه­ حل­های بهتر برای کمک و همیاری خواهند بود.

یکی دیگر از ویژگی­های کلاس­های نابغه­ ها، تعریف و تشریح اهداف ارزشمند و متعالی است. هر قدر معلم­ها بیشتر در کلاس­ها از این ارزش­ها با کودکان صحبت کنند، آن­ها نیز بهتر و آسان­تر به موفقیت می­رسند، اما چگونه می­توان اهداف ارزشمند را تعریف کرد.

ابتدا باید به چند نکته توجه کرد: اول آنکه ما خود (معلم یا والدین) باید به ارزشمندی اهداف زندگی اعتقاد داشته باشیم. در حقیقت باید خوشبخت­ترین و موفق­ترین افراد جامعه باشیم. اگر ما به عنوان الگوی کودکان، احساس سرخوردگی یا کمبود کنیم یا حتی اعتقادی به اهداف ارزشمند نداشته باشیم، چگونه می­توانیم راهبر و مدیر موفقی در آموزش به کودکان باشیم؟ بنابراین باید در درجة اول خود ما، خودشکوفا، با اراده و معتقد به ارزش­های متعالی در زندگی باشیم. در مرحلة بعدی باید به شیوه ­های مختلف این احساسات ارزشمند را به بچه­ ها القا کنیم.

روش کار این است که ابتدا، شنونده خوبی برای حرف­های آن­ها باشیم، در ضمن نباید از شنیدن حرف­های ساده و بعضاً حتی بی­ پایه و اساس کودکان دچار دلزدگی شویم. نکته دیگر اینکه باید با هر کس با روش منحصر به خودش برخورد کنیم.

مثلاً اگر کودکی در درس ریاضی ضعیف است مرتبا نباید با تمرین­های سخت او را آزرده­ خاطر کنیم. نباید مرتباً نقاط ضعف او را به رخش بکشانیم. می­توانیم به جای ارائه تمرین­های سخت، از بازی و سرگرمی­های ریاضی به عنوان جایگزین استفاده کنیم. کودکان وقنی در فضاهای آموزشی احساس عذاب، سختی، کمبود و ضعف نکنند، می­توانند آمادة پذیرش هر چیز دشواری شوند.

با کودکان خود در مورد صداقت، ایمان، عشق، مسئولیت، دوس داشتن و... صحبت کنید. از کلام ناب بزرگان ایران و جهان استفاده کرده و آن­ها را به سوی زندگی بهتر دعوت کنید. با احساسات منفی و بد، مقابله کرده تا روح و ذهن او را برای پذیرش خوبی­ها آماده و مهیا کنید.

نه راهکار برای ایجاد تصویر ذهنی خلاق در کودکان

• فضای شادی و شور و شوق در کلاس یا خانه ایجاد کنید، به طوری که بچه ­ها از حضور در مدرسه یا خانه احساس خوبی داشته باشند.
• به نکات مثبت رفتاری، ادراکی و احساسی آن­ها توجه کنید.
• زیبایی­های روحی، رفتاری و توانایی آن­ها را مرتباً یادآوری کنید.
• به ایجاد ارتباطات مثبت و سازنده میان دانش ­آموزان یا بچه­ های خود کمک کنید.
• خوبی­های تک ­تک آن­ها را به دیگران گوشزد کنید.
• تلاش در مقابل سختی­ها را با آن­ها تمرین کنید.
• شجاعت، دلیری وجسارت را در آن­ها تقویت کنید.
• درس یا خواسته­ های خود را به شیوة مورد علاقه آن­ها بیان کنید.
• خودشناسی و نگاه به خود را در سر فصل برنامه­ های خود قرار دهید.  

تقویت خودشناسی در کودکان

برای تقویت خودشناسی، از کودکان بخواهید به خودشان فکر کنند و نقاط ضعف و قدرت خود را بر روی کاغذ بنویسند و به سوال من کیستم؟ پاسخ دهند. کودکان باید روش گوش­ دادن به خود را بیاموزند. گوش دادن به خود باید در یک محیط آرام انجام شود. تا زمانی که من ندانم که کیستم چگونه می­توانم دیگران و خداوند را بشناسم؟ پس بخشی از تصویر ذهنی مناسب از دیگران، به تقویت تصویر مناسب از خود مربوط می­شود.

برای تمرین بیشتر از آن­ها بخواهید تا به سوال­های زیر پاسخ دهند:

1-       چه زمانی را برای خوابیدن می­ پسندی؟

2-       دوست داری با چه کسانی همسفر شوی؟

3-       چقدر با خودت حرف می­زنی؟

4-       چقدر از خودت عصبانی هستی؟

5-       چقدر در یک مهمانی به دیگران توجه داری؟

6-       آیا از شعر خودت خوشت می­ آید؟

7-       آیا وارد بحث­های سیاسی می­شوی؟

8-       آیا به ظاهرت اهمیت می­ دهی؟

9-       آیا دوست داشتی پانصد سال زندگی کنی؟

10-     آیا دوست داشتی اصلا به دنیا نمی­ آمدی؟

هنر برقراری ارتباط در مدرسه 

دانش­ آموزان، به مدرسه می­ آیند تا با هم بودن را تجربه کنند. مدرسه و زندگی در آن­ها باید به یک پدیده شگفت­ انگیز مبدل شود. بنابراین یکی از وظایف معلم­ها ایجاد ارتباطات مثبت و فراگیر میان کودکان است. بچه ­ها باید یاد بگیرند، همدیگر را دوست داشته باشند و به صحبت­های هم گوش فرا دهند. اگر قرار باشد بین دانش­ آموزان دیوارهای بلند ایجاد شود، پس تفاوت زندگی در خانواده با زندگی در مدرسه چیست؟ به هر صورت بدون ارتباطات سالم، تصویر ذهنی سالم ایجاد نمی­ شود. هر قدرکودکان بیشتر با هم بخندند، درس بخوانند و حرف بزنند، فضا سالم­تر می­شود.

عده­ ای از پدر و مادرها هراس دارند که کودکان، در ارتباطات­شان با افراد ناسالم آشنا شوند، طبیعی است که احتیاط در روابط بچه­ ها و مدیریت آن وظیفة اصلی والدین است، اما اگر همیشه از ارتباط بچه ­ها با همدیگر هراس داشته باشید آن­ها را از یک تجربه ناب انسانی محروم کرده ­اید. ما باید بیم و هراس و ترس را کنار گذاشته و بچه ­ها را با هم آشتی دهیم. آن­ها قرار است از همدیگر بهترین چیزها را بیاموزند. این فرایند را می­توان با بازی و تمرین­های گروهی ایجاد کرد.

زندگی به هیجان نیاز دارد

انسان، مجموعه‌ای گسترده و وسیع از هزاران خصیصه و حالت است. ما انسان­ها در هر لحظه از زندگی‌مان با موقعیت‌ها و شرایط گوناگون و متغیری مواجه می‌شویم و احساسات و انگیزه‌ها و در کل مجموعه عکس‌العمل‌های ما، در مواجه با این موقعیت‌هاست که زندگی ما را شکل می‌دهد.

یکی از این حالت­ها که در هر یک از ما به نوعی وجود دارد، هیجان است. هیچ تا به حال به وجود این حالت در خودتان فکر کرده‌اید؟ اینکه هیجان واقعاً چیست؟ آیا هیجان همیشه و در همة حالت­ها، یک احساس خوب و مفید است یا اینکه ضررهایی هم دارد؟

واکنش کلی و کوتاه به یک واقعیت غیرمنتظره همراه با یک حالت عاطفی خوشایند یا ناخوشایند هیجان نامیده می‌شود. این حس دارای ابعادی چون ذهنی، جسمی، زیستی و … است. در علم روان­شناسی، هیجان­ها جایگاه بسیار حساس و بنیادی دارند، زیرا رابطة آن­ها با نیازها و انگیزش­ها بسیار نزدیک است و می­توانند ریشة بسیاری از اختلال­های روانی یا روان­تنی را تشکیل دهند. هیجان­ها حتی می­توانند سلامت انسان را تضمین کنند. به عنوان مثال، ترس موجب می­شود که انسان خود را از خطر محفوظ بدارد و خشم موجب می­شود که به دشمن حمله کند.

هیجان، زندگی را روح می‌بخشد، ما را با سایر افراد مرتبط می‌سازد و به زندگی اجتماعی ما نور می‌تاباند، پایه کارهای هنری است، به ما نیروی زیادتری می‌بخشد و موجب می‌شود در مواردی از حد اعلای قدرت بدنی استفاده کنیم، ما را وادار می‌سازند که خود را برای مقبول افتادن آراسته سازیم و خاصیت داروی مقوی دارد.

هیجان بیش از حد و کنترل نشده، ممکن است شخص را به عمل ناشایست بکشاند، قوای عقلی را تحت‌الشعاع قرار دهد، شخص را به راه­های نامطلوب و گمراه­ کننده سوق دهد، موجبات اتلاف وقت را فراهم سازد یا حتی خطرات جانی به دنبال داشته باشد.

بچه ­ها به­طور ذاتی عاشق هیجان هستند، اما امروزه با وجود آپارتمان­های کوچک، روحیه غیرمنعطف پدر و مادر و معلم­ها چگونه می­توان هیجان را در آن­ها مدیریت کرد؟ کلاس­های درس می­توانند بهترین مکان برای حرف ­زدن، راه ­رفتن، نقاشی­کشیدن، میوه­ و سبزی خوردن یا کاشتن، ورزش­ کردن و موسیقی گوش­ کردن باشند. اگر کلاس­ها نتوانند هر روز به شور و شوق هیجانات بچه­ ها پاسخ دهند، مطمئن باشید که بعد از مدتی آن­ها به موجوداتی فاقد خلاقیت و روبات­های زنده مبدل می­شوند که بسیاری از انگیزه­ های رسیدن به یک زندگی خوب را از دست داده­ اند.

در واقع در یک کلاس پویا، کلاسی است که در آن کودکان آزاد باشند و هر کاری با پویایی و انرژی و نشاط انجام شود. بسیاری از پدر و مادرها از بچه­ ها شکوه و گلایه می­کنند که نامنظم هستند و وسایلشان را پخش و پلا می­کنند. به نظر شما چرا بچه ها از جمع ­کردن وسایل­شان طفره می­روند؟ چرا وسایل مدرسه ­شان را گم می­کنند؟ به خاطر اینکه آن­ها به زندگی منفعل یعنی آنچه ما به آن­ها یاد داده­ ایم، عادت کرده اند. بچه ­ها وقتی پدر و مادر و معلم­های خود را منفعل می­بینند، دیگر احساس شوقی برای انجام کارهایشان ندارند.

مهم نیست بچه­ ها تلویزیون تماشا می­کنند یا به موسیقی روز گوش می­دهند. مهم این است که از گوش ­کردن یا دیدن برنامه ­ها احساس خوبی داشته باشند و به تعبیر بهتر لذت ببرند. متاسفانه این روزها بسیاری از خانواده ­ها در گیر مسائل اقتصادی خانوار هستند، یعنی مجبورند از صبح تا شب برای کسب درآمد و رفع نیازها تلاش بیشتری کنند. این تلاش­های مضاعف باعث ربات ­شدن آدم­ها شده است. ربات­ شدن یعنی کارکردن برای پول درآوردن و فراموش کردن استفاده و بهره­ بردن از زندگی. این الگویی که به کودکان خود نیز منتقل می کنند.

بسیاری از بزرگسالان وقتی بچه ­ها بزرگتر می­شوند، از اینکه آن­ها نمی­توانند به آرزوهایشان برسند و یا در زندگی موفق نیستند، ناراحت می­شوند، اما نمی­دانند که خودشان و نظام آموزشی، مهمترین تقویت­ کنندگان این نارسایی­ها هستند. از یاد نبریم که بچه­ ها می­توانند آنچه که می­خواهند، بشوند و به رویاهایشان برسند. اصلاً هر انسانی می­تواند به رویاهایش دست یابد؛ اگر در ذهن خود تصویر روشنی از خود قدرتمند و قوی داشته باشد. بنابراین تقویت حس هیجان و ایجاد محیطی برای بروز آن از مهمترین کارهایی است که والدین و معلم­ها باید انجام دهند. انسان­ها بدون داشتن حالات هیجانی نمی‌توانند از زندگی لذت ببرند و در کارهای خود به موفقیت دست یابند.

راهکارهای افزایش خلاقیت در دانش آموزان: راهنمای معلمان

خلاقیت یکی از مفاهیمی است که نیاز به تفکر واگرا دارد. تفکر واگرا از عرف و عادت دور است، سنت شکنانه بوده و بین امور به ظاهر نامربوط ارتباطی هوشمندانه برقرار می­کند. حال این سوال مطرح می­شود که چگونه می­توانیم به عنوان معلم، خلاقیت و تفکر واگرا را در میان دانش­ آموزان تقویت کنیم؟ در این مقاله روش­هایی را پیشنهاد می­کنیم­:

تکنیک بارش افکار را آموزش دهید

به بچه­ ها بیاموزید که وقتی قرار است برای مساله­ ای ایده بدهند، از تکنیک بارش افکار استفاده کنند. به این ترتیب که یک کاغذ بردارند و توی آن هرچیزی که به ذهن­شان می­رسد، فارغ از اینکه چقدر نامرتبط یا خنده­ دار است، بنویسند. آن­ها را تشویق کنید که این ایده­ ها را در کلاس بخوانند و از به زبان آوردن افکار خنده­ دارشان خجالت نکشند. می­توانید در زمان­های استراحت بین دو درس از آن­ها سوالاتی بپرسید و بخواهید که به پاسخ آن فکر کنند. به عنوان مثال؛ از یک کتاب چه استفاده­ های دیگری می­توان به جز خواندن آن کرد؟ یا یک آجر چه کارکردهای دیگری به جز ساختمان­ سازی دارد؟ از آن­ها بخواهید حداقل پنج تا ده ایده را که به ذهن­شان می­رسد بنویسند.

اجازه دهید گاهی خارج از چارچوب­های معمول عمل کنند

همیشه از بچه ­ها انتظار می­رود که در کلاس آرام و منظم بنشینند. البته لازم است که این قاعده در کلاس رعایت شود ولی نه همیشه! اجازه دهید در برخی کلاس­ها مانند ورزش، نقاشی و حتی ریاضی، آن­ها به شیوه­ ای متفاوت عمل کنند. به عنوان مثال یک مسالة ریاضی را مطرح کنید و سپس از بچه­ ها بخواهید که تا فردای آن روز یک روش خلاقانه برای یاد دادن آن به یک نفر دیگر از خودشان ابداع کنند. به عنوان مثال از طریق ساختن یک شعر یا نوعی بازی شبیه لی لی جدول ضرب را با ریتم به یکدیگر یاد بدهند.

آن­ها را تشویق به کار گروهی کنید

کار گروهی به ­ویژه در میان بچه­ ها که هر کدام ساز خود را می­زنند، دشوار است. کارکردن در گروه، مستلزم پذیرش نوعی محدودیت است، زیرا فرد باید سعی کند در عین حال که ایدة خود را اجرا می­کند، با ایده ­های دیگران نیز هماهنگ شود. سعی کنید آن­ها را تشویق کنید که پروژه­ های دو الی سه نفره را به دست بگیرند و ایده ­های نوآورانه ­شان را با هم ترکیب کنند. ممکن است در ابتدا این هماهنگ­شدن برای آن­ها سخت باشد، اما اگر از دوران ابتدایی آن­ها را به کار گروهی عادت دهید، به­ مرور زمان یاد می­گیرند.

هیجان دانش­ آموزان  را درگیر موضوع درسی کنید

اگر قرار است موضوعی را به بچه­ ها تدریس کنید و دوست دارید در این موضوع خلاقانه عمل کنند، نوعی دغدغه و احساس مسئولیت یا هیجان در آن­ها ایجاد کنید. به ­طور مثال اگر قرار است آن­ها در درس علوم اجتماعی دربارة خشونت خانگی تحقیق کنند، باید بتوانید با ذکر نمونه­ های واقعی ذهن آن­ها را درگیر کنید تا آن­ها حس کنند خشونت خانگی اتفاقی است که احتمال دارد در دور و بر خودشان هم اتفاق بیفتد.

در کلاس جوی دوستانه ایجاد کنید

سعی نکنید یک فضای خصمانه و رقابت­ زده را در کلاس ایجاد کنید. جو کلاس باید مبتنی بر صمیمیت و احترام باشد تا با ایجاد فضایی از احترام، هر کسی جرات ابراز خودش را پیدا کند. بچه ­ها را به نام صدا کنید و مطمئن شوید که نام همة آن­ها را می­دانید و همه را در نظر­خواهی­ ها مشارکت دهید. مراقب باشید توجه­تان فقط معطوف به یکی دو دانش­ آموزی که بهتر صحبت و بیشتر مشارکت می­کنند، معطوف نشود که از بقیه غافل شوید. هر دانش ­آموزی باید فرصت یکسانی برای ابراز خودش داشته باشد. وقت کلاس متعلق به همه است و دلیلی ندارد اگر یک دانش­ آموز هوش کلامی بهتری دارد یا بیشتر صحبت می­کند تمام کلاس را به او اختصاص دهید.

به آن­ها یاد بدهید که برای گرفتن پاسخ سوالات­شان یک نقشه ذهنی ترسیم کنند. 

ترسیم یک نقشه ذهنی گاهی می­تواند ما را به پاسخ­های خلاقانه نزدیک­تر کند. این نقشه در واقع همان بارش افکار (تکنیک شماره یک)‌ است که به صورتی سازمان یافته و منسجم مرتب شده و یک روند منطقی­تر دارد. 

کنجکاوی دانش­ آموزان را تشویق کنید

بعضی از معلمان دانش­ آموزان زیاد از حد کنجکاو را دوست ندارند، زیرا این دانش ­آموزان زیاده از حد سوال می­پرسند، به سادگی قانع نمی­شوند و وقت زیادی را از کلاس می­گیرند. این دانش ­آموزان ممکن است معلمان را ناکام کنند، زیرا معلمان کم ­تجربه در قبال این دانش­آموزان احساس ناتوانی می­کنند. غالباً دانش­ آموز هم از اینکه پاسخ سوالش را نمی­گیرد، ناکام می­شود و این چرخه ادامه پیدا می­کند. بهتر است معلمان در مقابل کنجکاوی­های زیاده از حد این دانش ­آموزان موضع دفاعی به خود نگیرند بلکه این کنجکاوی­ها را تشویق کنند و به آن فرصت بروز بدهند. هیچ اشکالی ندارد که یک معلم در صورتی که پاسخ سوالی را نمی­داند به دانش­ آموز بگوید «تا به حال از این جنبه به این موضوع نگاه نکرده بودم! به من اجازه بده در مورد سوالت بیشتر مطالعه کنم و بعد به تو پاسخ بدهم. خودت هم به سوالت فکر کن و چند روز دیگر درباره ­اش دوباره صحبت خواهیم کرد. خیلی خوشحالم از اینکه این­قدر خوب فکر می­کنی و این سوالات به ذهنت میرسد...»

­منابع (با تصرف و تلخیص) :

http://www.opencolleges.edu.au/informed/features/30-things-you-can-do-to-promote-creativity-in-your-classroom/

 

http://edtechreview.in/trends-insights/insights/1155-how-to-promote-creativity-in-your-classroom

تعصبات- سنگ فکری ها

یکی از عوامل اساسی تضعیف نبوغ در هر جامعه تعصبات، سنگ فکری ها و سایر سنت هایی است که می تواند به تقویت باورهای مخرب مبدل شود. در یک جامعه ای که می خواهند زو به جلو حرکت کند باید بپذیریم که همیشه عده ای در برابر آن حرکت مقاومت می کنند. در ذهنیت افراد نیز وجود باورهای کلیشه ای و غلط عامل اساسی عقب ماندگی و ضعف های شخصیتی محسوب می شود.

مقصود از تعصب، آن مجموعه افکاریست که در طول زمان در مردم یک جامعه شکل می گیرد و به واکنش های عاطفی و احساسی به دور از هرگونه معیار عقلی و عقلانی منجر می شود. فرد متعصب در برخورد با یک مشکل، واکنش منفی نشان می دهد و برخوردی کورکورانه دارد.

تعصب می تواند به انحصارطلبی و خودبرتربینی در افراد یک جامعه منجر شود. مقصود از سنگ فکری نیز ایجاد جمود فکری و محدوداندیشی است که در اثر سال ها فکر نکردن و یا درست ندیدن، نشنیدن و نفهمیدن پدید می آید. سنگ فکری و تعصب باعث رشد پیش داوری، سطحی نگری شده و افراد را از فهم و استنباط عمیق مطالب دور می سازد. افراد متعصب به صورت و ظاهر قضایا نگاه می کنند و به کنه و ذات و ماهیت مسائل توجه ندارند. اگر در جامعه مردم بیش از حد به واکنش عاطفی و به دور از معیارهای عقلی دست بزنند، در اثر مرور زمان دچار عوام زدگی می شوند. اما خلاقیت مسیری متفاوت را پیش روی ما می گذارد و پیش بینی رفتارها را سخت و دشوار می کند. چون افراد خلاق به دنبال راه های جدید، محصولات جدید و ابداعات و نوآوری های بدیع هستند.

بستن ورودی و خروجی های فکر مهم ترین عامل رشد تعصب و سنگ فکری است

راز موفقیت و رسیدن به مرحله شکوفایی ذهنی، مسیری طولانی و پر رمز و راز دارد. در مدرسه نابغه ها باید تلاش شود که تا حد امکان با زمینه هایی که باعث توقف فکر یا ایجاد محدودیت در فرد می شود، مبارزه کرد. در این مدارس هیچ چیز کهنه، فرسوده و ایستا نیست و همه چیز رنگ طراوت، شادی و پویایی دارد.

یاد گرفتن نیاز به جذابیت دارد و جذابیت در تجربیات جدید یا احیای کلاس های پویا نهفته است. لازم است هر معلمی، هر روز در کلاس خود تغییر و شگفتی ایجاد کن. هیچ آموزش منحصر به فردی در کلاس های سنتی که معلم محور اصلی تدریس و سخنران است و دانش آموزان شنونده هستند، پدید نمی آید.

تربیت ذهن کنجکاو

 کودکان نسبت به بزرگسالان از روحیة کنجکاوی بالاتری برخوردارند و در عین حال تجربیات شان در زندگی بسیار کمتر است؛ اما شاید این بی تجربگی زمینة مساعدی برای رشد خلاقیت باشد. یکی از ویژگی های خلاقیتکده شریف، توجه به کنجکاوی و ذهن پر سوال کودکان است. در مدارس سنتی به بچه ها به طور مرتب یاد داده می شود که به سوال ها، پاسخ های مناسب دهند، اما در خلاقیتکده شریف تلاش براین است که بچه ها بیشتر سوال کننده باشند و با طرح سوال های متعدد و متنوع ذهن شان را به کار اندازند.

یکی از بهترین شیوه های فعال سازی ذهن پرسشگر، تمرین طرح سوال است. در این زمینه تکنیکی وجود دارد به نام تکنیک چرا که بسیار مفید و قابل استفاده توسط والدین و معلم ها برای تقویت روحیه پرسشگری در بچه هاست.

در این تکنیک از بچه ها می خواهیم درباره یک موضوع با استفاده از سوال چرا "پرسش سازی" کنند. بهتر است در این تمرین به کمیت سوال ها اهمیت داده شود نه کیفیت آن ها. یعنی هر چه تعداد سوال ها بیشتر باشد، فرد برای پاسخگویی آماده تر است.

             چند نمونه: با استفاده از تکنیک چرا:

• ·         ایده هایی برای گذراندن اوقات فراغت خود در تابستان بدهید.
• ·         ایده هایی در مورد سرگرمی ها ارائه دهید.
• ·         ایده هایی برای شناسایی کشورهای جهان ارائه دهید.
• ·         ایده هایی برای شناخت مردم ایران ارائه دهید.
• ·         ایده های جدید درباره سفر به کرات دیگر ارائه دهید.

 

نکته مهم در این تمرین، این است که سوال ها می توانند هم ارائه دهنده ایده ها و اندیشه های نو باشند و هم می توانند در قالب انتقاد از وضع موجود و ارائه راه کارهای مطلوب برای آینده مطرح شوند.

 1-چرا بچه ها وقتی که از کلاس درس بیرون می آیند، جیغ می کشند (انتقادی)

2-چرا بچه ها به هنگام خوابیدن، انگلیسی یاد نمی گیرند. (ارائه و پیشنهاد دهنده ایده ای نو)

 

 

روی پای تر باران به بلندای محبت برویم         

                           در به روی بشر و نور و گیاه و حشره باز کنیم

             

                                                                       سهراب سپهری