غاز و تخم طلا

مرد فقیری در روستایی تنها زندگی می­کرد. روزی این مرد متوجه یک تخم طلای درخشان، در لانۀ غاز مورد علاقه­ اش ­شد. ابتدا فکر می­کرد کاسه ­ای زیر نیمه کاسه است و آن را دور انداخت! اما بلافاصله پشیمان شد، تخم را برداشت و به دقت نگاه کرد. تخم، طلای خالص بود. کشاورز نمی­توانست باور کند که چنین اقبالی به او روی آورده است. فردای آن روز در کمال تعجب، غاز مجدداً تخم طلا گذاشت. این کار هر روز تکرار شد به نحوی که مرد فقیر، ثروتمند شد، اما به تناسب ثروت بی­شماری که بدون زحمت بدان دست یافته بود، طمع و کم طاقتی­اش نیز زیاد شد. او می­خواست به یک­باره همۀ تخم­های طلا را صاحب شود؛ بنابراین تصمیم گرفت غاز را بکشد و همه تخم­هایش را خارج کند. کشتن غاز همان و پشیمانی همان. چون وقتی شکم غاز را پاره کرد متوجه شد که پر از خالی است. هیچ تخم طلایی در شکم غاز نبود، ولی کاری هم از دستش ساخته نبود. کشاورز، غازی را که تخم طلا می­گذاشت کشته بود.

داستان بالا به یک نکته ظریف و حساس اشاره دارد و آن اینکه همۀ ما در خود و دنیای اطراف­مان، زمینه ­های فراوانی برای موفقیت داریم، اما اکثر ما به دلیل طمع و عدم استفاده درست از توانمندی­هایمان در دام شکست می­افتیم. آیا ما می­توانیم به بچه­ ها در خانه و مدرسه یاد بدهیم که تخم­ مرغ­های طلای خود را بیابند؟

در این مقاله تاکید بر این است که همه چیز در موفقیت و شکست به خود شما بستگی دارد. اگر بتوانید محیط مناسبی فراهم کنید و ابزار و امکانات موجود را برای دانش ­آموزان درست تعریف کنید، اگر بتوانید آن­ها را بشناسید و به آن­ها در شناخت خود کمک کنید تا دنیای اطرافشان را ببینند، در آن صورت می­توان گفت که موفقیت حاصل شده است.

ممکن است یکی از نگرانی­های ما این باشد که در هر جامعه و فرهنگ، مسائل و مشکلات و تعصبات فراوانی وجود دارد که زندگی ما را می­سازد و به نحوی محدودیت ایجاد می­کند. وقتی فردی در خانواده ­ای فقیر متولد می­شود، وقتی کودکی طعم تلخ گرسنگی را می­کشد، طبیعتاً نمی­توان از خلاقیت و باروی ذهنی سخن به میان آورد. وقتی شما به طور مرتب می­شنوید که شما فرد بدبختی هستید و آینده ­تان مبهم و نامشخص است، نمی­توان انتظار معجزه داشت. اما برای رسیدن به یک جامعه شکوفا باید تلاش مضاعفی کرد. اگر قرار است در کلاس­های درس تغییر ایجاد شود، باید تلاش­ها را چند برابر کرد، اما نه تلاشی که فقط سرعت کیلومتر شمار بدن ما را تندتر کند بلکه تلاش و کوششی که ذهن را بیدار و تلقی­های مخرب ما را منعطف و نرم کند.

البته تغییر بافت ذهنی یک جامعه، کار بسیار دشوار و سختی است اما اگر معلم­ها و پدر و مادرها بدانند که تا چه حد نظر، اعمال و رفتارهای آن­ها تاثیر دارد و اگر ماهیت نبوغ را بشناسند و بدانند که "این من هستم که می­توانم زندگی را بسازم" در آن صورت همه چیز تغییر خواهد کرد.

منبع: جامعه پروری نخبه پروری، دکتر مهرداد ناظری