تقویت خودشناسی در کودکان
برای تقویت خودشناسی، از کودکان بخواهید به خودشان فکر کنند و نقاط ضعف و قدرت خود را بر روی کاغذ بنویسند و به سوال من کیستم؟ پاسخ دهند. کودکان باید روش گوش دادن به خود را بیاموزند. گوش دادن به خود باید در یک محیط آرام انجام شود. تا زمانی که من ندانم که کیستم چگونه میتوانم دیگران و خداوند را بشناسم؟ پس بخشی از تصویر ذهنی مناسب از دیگران، به تقویت تصویر مناسب از خود مربوط میشود.
برای تمرین بیشتر از آنها بخواهید تا به سوالهای زیر پاسخ دهند:
1- چه زمانی را برای خوابیدن می پسندی؟
2- دوست داری با چه کسانی همسفر شوی؟
3- چقدر با خودت حرف میزنی؟
4- چقدر از خودت عصبانی هستی؟
5- چقدر در یک مهمانی به دیگران توجه داری؟
6- آیا از شعر خودت خوشت می آید؟
7- آیا وارد بحثهای سیاسی میشوی؟
8- آیا به ظاهرت اهمیت می دهی؟
9- آیا دوست داشتی پانصد سال زندگی کنی؟
10- آیا دوست داشتی اصلا به دنیا نمی آمدی؟
هنر برقراری ارتباط در مدرسه
دانش آموزان، به مدرسه می آیند تا با هم بودن را تجربه کنند. مدرسه و زندگی در آنها باید به یک پدیده شگفت انگیز مبدل شود. بنابراین یکی از وظایف معلمها ایجاد ارتباطات مثبت و فراگیر میان کودکان است. بچه ها باید یاد بگیرند، همدیگر را دوست داشته باشند و به صحبتهای هم گوش فرا دهند. اگر قرار باشد بین دانش آموزان دیوارهای بلند ایجاد شود، پس تفاوت زندگی در خانواده با زندگی در مدرسه چیست؟ به هر صورت بدون ارتباطات سالم، تصویر ذهنی سالم ایجاد نمی شود. هر قدرکودکان بیشتر با هم بخندند، درس بخوانند و حرف بزنند، فضا سالمتر میشود.
عده ای از پدر و مادرها هراس دارند که کودکان، در ارتباطاتشان با افراد ناسالم آشنا شوند، طبیعی است که احتیاط در روابط بچه ها و مدیریت آن وظیفة اصلی والدین است، اما اگر همیشه از ارتباط بچه ها با همدیگر هراس داشته باشید آنها را از یک تجربه ناب انسانی محروم کرده اید. ما باید بیم و هراس و ترس را کنار گذاشته و بچه ها را با هم آشتی دهیم. آنها قرار است از همدیگر بهترین چیزها را بیاموزند. این فرایند را میتوان با بازی و تمرینهای گروهی ایجاد کرد.
